بی مقدمه، پس از خواندن عنوان وبلاگ، یعنی «سطر های صاف و ساده» چه حسی به شما دست میدهد؟
خودم وقتی که جای شما می نشینم و این وبلاگ را می گشایم، یک احساس پس زدگی پیدا می کنم! انگار که نویسنده ی این وبلاگ خواسته از خودش و قلمش تعریف کند. چه اعتماد به نفسی هم داشته که نوشته: صاف و ساده!
شما هم همینطور؟!
پ ن: اگر حال نوشتن ندارید، ما را از رأی مثبت یا منفی خود بی نصیب نسازید لطفا :)
درباره این سایت